O tym, jak powstaje wymarzony sweter, czyli prolog "Pacific Aqua"

Najpierw musi być wełna, która daje nam impuls

 i natychmiast musimy z niej zrobić to, co się nam marzy:)

Następnie trzeba zanurkować w pudłach i wyszukać różne włóczki

...duuużo wełny i delikatnego moheru:)

Ponieważ ilość tej cudownej, mięciuchnej, 

ręcznie farbowanej wełny mam ograniczoną, 

niestety nie jest to  ocean:)....

trzeba wykonać na początku rękawy.

Jednak po namyśle stwierdzam, 

że rękaw z grubaśnych dwóch wełen, jest zbyt ciężki, pruję.

Ale mam już rozeznanie i wiem ile potrzeba nabrać oczek 

na duży sweter, kardigan lub płaszcz.

Nabieram na grubaśne druty z żyłką, 

mieszam faktury i kolory. 

Potem przypominam sobie, że mam zachomikowaną 

...nie bardzo wiem gdzie;)) włóczkę bąbelkową, 

fioletową, która idealnie pasuje do tego swetra:)

Znajduję, wrabiam i już nad ranem 

drugiej nocy mam połowę swetra:)

Wszystkie te prace nadzoruje Sarenka:)

Koty jakoś tym razem nie wykazują zainteresowania, 

wszak często nurkuję w moich 50 pudłach:)

Następny krok, to będą rękawy, a potem już z górki:)

Sweter nie będzie zszywany, więc przydadzą się kolejne 2 pary drutów  na żyłce.  

Tym razem cieńszych, by poprzekładać ze swetra na rękawy 

i uzyskać odpowiednią i jednakową ich grubość.

Wszystkie moje stareńkie,
prawie 30 letnie okna mam dalej zaklejone folią, 

czyli widać  mi smog za szybą. 

Czuję się jak w Londynie, Pekinie...Krakowie?, 

a nie tylko czarnych Katowicach:).

Aby zrobić dzisiejsze zdjęcia, musiałam otworzyć okno,

 ryzykując, że Kocio nie ucieknie na rusztowania, 

które bardzo pachną wiosną:)

Oprócz wełny w kolorze turkusu mam 

jeden motek w pastelowych różach.

Jeszcze nie wiem co z niego zrobię;)

Abyście mogli podziwiać inne wersje tej prześlicznej wełny, 

podaję Wam link; 

o TU :)

Teraz mnie chyba rozumiecie,

 dlaczego zachwycam się naprawdę piękną włóczką:)

Czapka i komin "Ara":)

Jakiś czas temu zaczęłam robić czapkę 

z cudownej wełny, o barwnej nazwie "Ara",  o tu:).

Niestety, miałam tylko trzy małe motki po 5 dkg.

Z niecałych dwóch  zrobiłam czapkę, bardzo luźną z warkoczem.

Trzeci motek czekał dość długo, 

zanim namotałam ten otulacz, czyli "komin":)

Początkowo chciałam dodać do niego wełenkę w kolorze szarym jako tło,

ale był to smutny zestaw. 

Ta wielokolorowa, artystyczna wełna lepiej prezentuje się 

na delikatnie kremowym tle, z lekkiego moheru, 

a raczej jakiejś jego mieszanki.

Jak wiecie posiadam sporo włóczek w domu, chomikuję;)

 więc zawsze coś się dobierze. 

Nic nie poradzę na to, że nie bawią mnie 

dzianiny jednobarwne czy cienkie:). 

U mnie wielką rolę gra kolor.

Uwielbiam cieniowane,  stonowane przejścia 

i zaskakujące zestawy kolorystyczne.

Następnym razem przedstawię Wam 

następną artystyczną wełenkę, 

prawdziwą,100% farbowaną ręcznie:)

Ponieważ zakwitł mój kolejny, zeszłoroczny hiacynt, 

nie mogłam się oprzeć, by go nie wpleść w ten post. 

A! i jeszcze guziki:)

Otulacz zrobiłam jako prostokąt, ponieważ nie wiedziałam na ile 

wrobionych pasm mi pozwoli melanżowa włóczka. 

Potem zszyłam i przyszyłam troszkę "maskująco" perłowe guziki, które uwielbiam.

Są z naturalnej masy perłowej , pięknie odbijają kolory dzianiny.

Dane techniczne: 

Włóczka: firma Dale Garn, "Ara", 100% wełna.

Waga: komplet waży ok 24 dkg.

Czapka: rozmiar oversize, nawet na dużą głowę:) wys. 21 cm.

Komin: średnica 90 cm, czyli obwód 180 cm, szer 18 cm

Dla porównania, tu:
na Raverly ta sama wełna
w innych odsłonach: )

Komplet jest wolny, wiec zapraszam na maila;)

W końcu mamy jeszcze zimę;))

 

PS. 

Kolory czapki realne są bardziej w tym starym poście. 

Teraz  mam ocieplany blok, 

a okna niestety! zaklejone szarą folią:(
i deszcz za oknem, 

więc sorki za jakość.

Serduszka w dzianinie;)

Motyw ten bardzo lubię, ale wrabiam dość rzadko.

Tym razem jednak, to nie ja dziergałam te serduszka.

     

Dwustronny, cieplutki, wełniany,
żakardowy
szalik napotkałam w SH, 

nie mogłam przejść obojętnie;)

Być może dorobię sobie do niego czapkę, rękawiczki...

 ale już w spokojniejszym zestawie kolorystycznym.

 

Tak, na marginesie Święta Zakochanych

...czy wiecie, że...

   symbolem miłości jest i owszem serduszko, 

ale kolor nie czerwony,  a różowy? :)

Jeśli chcecie przyciągnąć do siebie miłość, 

kupujcie różowe kwiaty i ustawiajcie je na stole:)

Podobnie ma się sprawa z noszeniem kamieni
pół i bardziej szlachetnych:).

Te w różowym kolorze jak np. kwarc nie tylko przyciągają miłość,
ale noszone w okolicy serca
pomagają leczyć jego dolegliwości fizyczne.

Czyli dziś, życzę Wam Mili Moi,
miłości i zdrowia:)

4 przody poduszek szydełkowych- lawenda, wrzosy i hiacynty:)

Tak, to nie pomyłka:)

To nie jest kolejny  kocyk patchworkowy, 

a 4 duże przody poduszek.

Kolorystykę zdominowały barwy fioletów, 

czyli lawendy i wrzosów tak, by pasowała do firanki z kwiatów, 

którą zrobiłam wcześniej dla Kingi, jak pamiętacie:)

Chwilowe słonko pozwoliło mi na uchwycenie kolorów, 

prawie identycznych jak w realu.

Poduchy razem ważą ok. 50 dkg. 

Wymiary jednej to 48 x 48 cm.

A tu możecie zobaczyć, 

jak Sarenka nadzoruje sesję zdjęciową.

Męcząca to praca,

 "człowiekowi" nos opada na poduchę:)

Tu już po sesji, 

czyli jak to można spracowanym zapaść  

w sen pokotem, lub "popsem":)

Do miłego mili moi:)